Jeśli po przyimkach chcemy użyć czasownika, będzie miał on formę gerund, z koncówką -ing., np. with checking, before going, from sunbathing, etc.

Skąd wzięła się forma ‘gerund’ w języku angielskim? Pod względem etymologicznym istnieją dwie formy ‘gerund’: jeden to taki, który dołączamy do czasowników, tak aby powstał rzeczownik odczasownikowy (np. smoking – palenie), a drugi to taki, który tworzy imiesłowy czynne (robiąc – doing, zmywając – washing). Ten pierwszy rozwinął się z języka proto-germańskiego (-ungō) i pozostał w języku niemieckim do dziś (packaging – Verpackung). Drugi natomiast przemienił się z końcówki -ende w języku staroangielskim. W języku średnioangielskim miał postać końcówki -inge, “gubiąc” po drodze literkę ‘e’, tym samym przybierając identyczną formę co pierwszy gerund.

Więcej informacji znajduje się tutaj: Etymonline oraz Wiktionary